Mελέτες διερευνούν την εποχικότητα της αυτοκτονικής συμπεριφοράς

Ο μικροκαμωμένος: Η αφραγκία τι επίδραση να έχει άραγε;

Οι περισσότερες μελέτες εντοπίζουν αύξηση της αυτοκτονικότητας περί τα τέλη της άνοιξης, ενώ το χειμώνα σημειώνεται μείωση.

-Ερευνάται ο ρόλος της παρατεταμένης ηλιοφάνειας σε συνδυασμό με την πιθανότητα για αυτοκτονία.

-Άλλες εργασίες εστιάζουν στις μεταβολές της έκκρισης της μελατονίνης παράλληλα με την εποχιακή κατανομή ψυχιατρικών διαταραχών. H έκκριση νευροδιαβιβαστών και ειδικότερα της μελατονίνης ή των πρόδρομων αυτής ουσιών πιθανώς συμβάλλει στην ανισοκατανομή των αυτοκτονιών κατά τις εποχές του έτους. Έχει παρατηρηθεί ότι την εποχή που σημειώνεται αύξηση της συχνότητας αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών υπάρχει αντίστοιχα μείωση στα επίπεδα μελατονίνης. Τα επίπεδα μελατονίνης έχουν στενή σχέση με τη σεροτονίνη που είναι διαθέσιμη στο ΚΝΣ και με την έκθεση στο ηλιακό και όχι μόνο φως.

-Επίσης, ειδικές υποκατηγορίες όπως παρα-αυτοκτονικές συμπεριφορές, συνοσηρότητα με αλκοόλ και επίδραση άλλων ειδικών συνθηκών (π.χ. ηλεκτρομαγνητικά κύματα, ατμοσφαιρική μόλυνση κ.ά.) μελετώνται ως προς την εποχικότητα της αυτοκτονικότητας ή/και σε σχέση με την έκκριση μελατονίνης.

-Γενετικές μελέτες επιχειρούν να διακρίνουν στοιχεία συμπεριφοράς που ενέχουν κίνδυνο εκδήλωσης αυτοκαταστροφικότητας και ελέγχονται γονιδιακά.

-Υπάρχουν υποκατηγορίες της κατάθλιψης, όπως η «εποχιακή κατάθλιψη» και το «σύνδρομο χαμηλής μελατονίνης» που ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι σχετίζονται με ρυθμικές μεταπτώσεις στη διάθεση και αύξηση της αυτοκτονικής διάθεσης.

Οι μελέτες αυτές μακάρι να προσφέρουν στο μέλλον περισσότερες διευκρινήσεις για την αιτιοπαθογένεια και την πρόληψη των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών.

Πηγή: http://www.psych.gr